მეოცე საუკუნის დასაწყისში უსახელაურის სახელი შორს გავარდა. უსახელაურით ტკბებოდნენ სამთავრობო დელეგაციები, განსაკუთრებული სტუმრები, “ძლიერნი ამა ქვეყნისანი.” ა
უსახელაურს ძალიან პატარა სამშობლო აქვს, ისეთი პატარა, რომ ერთ დღეში ფეხით შემოივლის დაუზარელი კაცი - ლეჩხუმის სულ ორი სოფელი - ოყურეში და ზუბი. უსახელაურის საკარმიდამო ერ
ჩვენთან ლეჩხუმში რთველი გვიან ოქტომბერში იწყება, ზამთრის ყინვების მიჯნაზე, როცა უსახელაურის ვაზი ალისფრად აინთება. ძველად ოყურეშში როგორც სხვაგანაც საქართველოში ღვინოს სა
უსახელაური პირველ მოსავალს 6-7 წლის შემდეგ გამოაჩენს, მანამდე კი - მხოლოდ შრომა! საქართველოში ამბობენ, მევენახე ყოველ ძირ ვაზთან წელიწადში მინიმუმ 7-ჯერ ჩაიმუხლებსო, უსახ
